"Norwegian Wood" Haruki Murakami

Przyciąga mnie inność, wyjście poza ramy zasad i standardów oraz ciekawi, nieszablonowi ludzie. Gadki o niczym mnie nudzą, wymiana uprzejmości, nie zawsze szczerych, przyprawia o przewracanie oczami. Wolę rozmawiać o abstrakcjach, toczyć polemiki, czasem się mądrzyć z kimś, kto rozumie o co mi chodzi, choć temat rozmowy może nie mieć większego sensu.

Dlatego właśnie tak bliskie są mi postacie z "Norwegian Wood". W wielu bohaterach odnalazłam cząstkę siebie, dla każdego miałam zrozumienie i akceptację, mimo tego, że nie byli oni postaciami tylko pozytywnymi, ale wielowymiarowymi.
Niesamowita, magiczna aura, która mnie otaczała podczas czytania książki sprawiała, że jednoczenie czułam się zarówno spokojna, jak i zaniepokojona.
Choć brakuje u Murakami'ego wartkiej akcji i żywiołowych scen, potrafił on wywołać we mnie tak wiele emocji, że trudno je rozdzielić i nazwać. Nie przypominam sobie, by jakakolwiek z książek potrafiła ze mną zrobić coś takiego.

Cała recenzja tutaj.